Schaamte

Schaamte

Dan komt de verpleegkundige, die de deur opentrekt zonder te kloppen.  Het maakt ook eigenlijk niets meer uit, maar door de vreselijke huilbui kom ik ook niet echt uit mijn woorden.  ‘Er ligt allemaal bloed in de toiletpot’, snotter ik.  ‘En ik ben duizelig’.  Ik voel schaamte, omdat ik met mijn broek op mijn enkels een wildvreemde bij me laat komen en het stinkt hier echt verschrikkelijk.  Nu weet ik zelf ook wel dat ontlasting stinkt, maar dit is echt niet te harden en normaal is er niemand bij. Ik schaam me. Maar de verpleegkundige kijkt vriendelijk en warm. ‘Blijf maar even zitten tot de duizeligheid wegtrekt. Dan help ik je zo naar bed.’  Even later kom ik tot bedaren.  Ze helpt me overeind en trekt mijn pyjamabroek handig weer aan.  ‘Heb je geen onderbroek aan?’, vraagt ze.  Ik antwoord dat die zo vuil was dat ik hem heb weggegooid en dat mijn man schoon ondergoed meeneemt vanavond.  ‘Ongelukjes gebeuren altijd hier op de afdeling. Niets om je voor te schamen’, zegt de verpleegkundige met een glimlach. In de kast liggen luiers voor als het je niet lukt om het op te houden. En weer schaam ik me diep. Meer lezen?  http://www.crohn-colitis.nl/crohn/blogs_evalie

De eerste gepubliceerde blog voor de Crohn en Colitis vereniging

Hier is het dan.

De eerste gepubliceerde blog voor de CCUVN online. Ik ben wel trots en verlegen tegelijk.

Meer lezen? Klik dan even op de link hieronder.


http://www.crohn-colitis.nl/crohn/blogs_evalie