Droog hield ik het niet gisteren toen ik het bericht las van de zoveelste stalbrand. Deze keer 20.000 varkens, waarvan ik bijna zeker weet dat de hulpdiensten niets hebben gedaan om ze te bevrijden.
Uit laten fikken als een mega-bbq met een sinister publiek.
De emotionele reacties op de sociale media zijn enorm. Iedereen vindt er wat van en waar ik nog veel verdrietiger van word is dat iedereen wijst.
Ik zie emotionele reacties van mensen die heel bewust vegetarisch of veganistisch zijn gaan leven. Opmerkingen waarbij gewezen wordt naar mensen die wel vlees vis of zuivel consumeren, alsof ze zelf die stal in de fik hebben gestoken.
Wat schiet je er nou mee op? Uit negatieve gevoelens is nog nooit iets positiefs gekomen. De benadering om een ander te overtuigen van jouw levenswijze en bewustwording zal nooit plaats vinden als je mensen een negatief gevoel aanpraat.
Hou het gewoon bij jezelf en meng je in de discussies waarvan je weet dat ze constructief bijdragen aan bewust worden en bewustzijn.
Want het is net zoiets als roepen dat alle moslims terroristen zijn, terwijl je ergens ook wel weet dat terrorisme een vorm van extremisme is die helemaal niets te maken heeft religie.
Bij mij is een vegetarische leefstijl een proces geweest. Eentje waarin ik dingen die ik Te ongelofelijk vond om waar te zijn langzaam tot me door heb moeten laten dringen. Het is een spiegel geweest met een hoop vragen over mezelf en mijn rol in deze samenleving.
En de uiteindelijke keus daarin is juist een hele intieme geweest. Maar mijn keus, net als dat iemand anders keuzes maakt die lijnrecht op mijn ideeën staan. Maar hoe mooi is het dat je dan juist van elkaar kunt leren?
Bewust maken en bewust worden van jouw rol in deze samenleving is niet iets wat van de een op de andere dag veranderd. Het is iets waar ik persoonlijk over nadenk en over praat met mensen, waarvan ik denk dat ze constructief en integer zijn in hun mening en kritieken.
Ik wil niet oordelen over het leven van een ander, nog dat ik naar een ander wijs als schuldige van dit soort tragische ongevallen. De enige die verantwoordelijkheid draagt is die boer die zijn beesten als een consumptieproduct ziet.
En misschien dat dit je wel aan het denken zet. Maar naar een ander wijzen, omdat de leefstijl niet klopt met die van jou vind ik dom en onnadenkend.
Ik kan je alleen vertellen over mijn ervaringen en mijn processen. En misschien doe je daar wat mee. Ik zal ook naar je luisteren als je andere ideeën hebt, maar overtuig me niet, want dat zou ik bij jou ook niet doen.
Als je wilt dat er een einde komt aan dierenleed dan weet je wat je kunt doen.
Ik weet een ding wel, kleine stapjes in de juiste richting, ook al hebben we soms het gevoel dat er geen tijd meer te verliezen is.
Zolang je elkaar in elkaars waarde laat, is er opening voor gesprek. En als er opening is voor een goed gesprek maak je langzaam die keuzes die goed zijn voor jezelf en voor je leefomgeving.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten